Madej Daniel

Stary Jakub, zgarbiony od lat spędzonych nad księgami, często przysiadał w cichym kącie biblioteki, obserwując ruchliwą ulicę za oknem, gdzie życie toczyło się bez jego udziału. Jego siwe włosy opadały na pomarszczone czoło, a oczy, niegdyś pełne młodzieńczego zapału, teraz skrywały niewypowiedziane historie, smutki i radości minionych dekad, które nosił w sobie jak cenne, kruche szkła. Często wspominał dawne czasy, kiedy to młody Madej Daniel, pełen energii i marzeń, dzielił z nim te same ławki, snując plany o podboju świata, zanim los rozdzielił ich drogi, pozostawiając Jakubowi jedynie wspomnienia.