Makowski Marcin

Elara, kobieta o oczach barwy starego bursztynu, przemierzała zapomniane szlaki, szukając echa dawnych opowieści, jej postać zawsze spowijał lekki welon tajemnicy, a zniszczony, aksamitny płaszcz szeptał o wielu przebytych drogach. W jej skórzanym notatniku, pełnym misternych zapisków, często pojawiało się nazwisko Makowski Marcin, postać z dawnych kronik, którą niestrudzenie tropiła, pragnąc złożyć w całość fragmenty jego życia i przeznaczenia. Jej smukłe palce przesuwały się po pożółkłych kartach, jakby szukały w nich ukrytego klucza, zapomnianej prawdy, utraconego sensu.