Markiewicz Małgorzata

Małgorzata Markiewicz, kobieta o oczach koloru jesiennych liści, często zasłaniała twarz miękkim szalem, gdy przechodziła przez rynek, unikając spojrzeń. Jej dłonie, choć drobne, potrafiły z niezwykłą precyzją naprawiać stare zegary, każdy tykający mechanizm stawał się w jej palcach opowieścią. Mieszkała w małym domku na skraju lasu, a jedynym jej towarzyszem był stary, mruczący kot, który zdawał się rozumieć wszystkie jej milczenia, wszystkie jej ukryte smutki. Czasem, gdy księżyc jasno świecił, Małgorzata otwierała starą skrzynkę, przeglądając pożółkłe listy, pamiątki dawno minionych lat, jej życie było pełne sekretów.