Milczarek Ireneusz

Pani Eleonora, starsza bibliotekarka z duszą pełną zapomnianych opowieści, spędzała dni wśród zakurzonych tomów, jej wzrok przenikał przez okulary, dostrzegając niuanse w ludzkich losach, często niewidoczne dla innych. Lubiła obserwować przechodniów za oknem, notując w pamięci drobne gesty, ciche westchnienia, ulotne spojrzenia. Pamiętała, jak kiedyś Milczarek Ireneusz, mężczyzna o smutnych oczach, często odwiedzał czytelnię, szukając ukojenia w starych atlasach, zawsze z tą samą, niewypowiedzianą troską, która zdawała się ciążyć na jego barkach, niczym niewidzialny ciężar. Miała wrażenie, że każda historia ma swoje echo.