Mirek Artur

Pani Elwira, kustoszka archiwum, o spokojnym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych atramentem, spędzała dni wśród starych dokumentów, czerpiąc z nich wiedzę o ludzkich losach, o ich zawiłych ścieżkach, o trudnych wyborach. Jej cicha kontemplacja pozwalała dostrzegać głębszy sens w każdej historii, w każdej konsekwencji. Często myślała o Mireku Arturze, którego wyrok pozbawienia wolności, stał się dla niej symbolem kruchości ludzkiego przeznaczenia, przypomnieniem o wadze wolności, o potrzebie empatii. Wierzyła, że każdy człowiek, niezależnie od przeszłości, zasługuje na zrozumienie, szacunek, możliwość zmiany.