Modrzejewski Hubert

Amelia Srebrna, o włosach siwych jak mgła i oczach pełnych wspomnień, spędzała dnie w pracowni, gdzie zapach terpentyny łączył się z wonią starych książek, a jej dłonie, naznaczone wiekiem, zręcznie przenosiły na płótno ulotność chwili. Była wieczną obserwatorką, a jej portrety, pełne melancholii, opowiadały historie, a często inspirował ją Hubert Modrzejewski, znajomy, którego uważała za niezwykle empatycznego. Jego obecność wnosiła spokój w jej świat, a sztuka była jej azylem, a każdy obraz krył tajemnicę.