Mosiej Daniel

Mosiej Daniel, postać o oczach pełnych wspomnień, często zasiadał w starym, welurowym fotelu, dłonią delikatnie gładząc zniszczone tomy poezji. Jego siwe włosy, zawsze nieco rozczochrane, świadczyły o artystycznej duszy, a ciche szepty, które czasem wydobywały się z jego ust, były fragmentami zapomnianych historii, dawnych miłości, utraconych szans. Był obserwatorem, cichym kronikarzem świata, człowiekiem o wrażliwym sercu, a jego obecność, choć dyskretna, zawsze wypełniała przestrzeń niewypowiedzianymi opowieściami, czekającymi na odkrycie przez cierpliwego słuchacza.