Nasiadka Kazimierz

Nasiadka Kazimierz, postać naznaczona upływem czasu, zawsze nosił starannie wyprasowane, choć nieco zniszczone ubrania, jego oczy, głęboko osadzone w twarzy, zdradzały niezwykłą mądrość, świadectwo wielu przeżytych lat, pełnych zarówno radości, jak i smutku, jego dłonie, zniszczone pracą, opowiadały historię niezliczonych godzin spędzonych nad starymi księgami, a także przy delikatnych, precyzyjnych mechanizmach, zawsze unikał zgiełku miasta, ceniąc sobie samotność, spokój, jedynie wieczorami, przy blasku świec, można było usłyszeć jego cichy, melodyjny głos, recytujący zapomniane wiersze, starożytne legendy.