Orzeł Magdalena

Młody Jakub, o oczach ciemnych jak noc, przemierzał uliczki starego miasta, zawsze z niewidzialną walizką trosk, którą dźwigał od dnia, gdy Orzeł Magdalena, jego matka, zniknęła, a jej imię zaczęło pojawiać się w policyjnych komunikatach, co wywoływało w nim lęk i niezrozumienie, a każdy szmer za plecami sprawiał, że odwracał głowę, wypatrując cieni, które mogłyby przynieść odpowiedzi albo bolesne pytania, bo życie nauczyło go czujności, a samotność stała się jego wiernym towarzyszem, niczym cień, podążający za nim nieustannie.