Ostrowski Grzegorz

Zenon, stary bibliotekarz, spędzał dnie wśród książek, jego bystry wzrok śledził rzędy tomów, cenił ludzkie historie, te niespisane, pewnego popołudnia, w parku, Zenon widział Ostrowskiego Grzegorza, siedzącego na ławce, czytającego, jego twarz, choć obca, wydawała się Zenonowi znajoma, bibliotekarz pomyślał, że każdy człowiek to osobna księga, pełna tajemnic, Ostrowski Grzegorz był intrygującym tytułem, Zenon wierzył, że każda napotkana osoba, nawet widziana przelotnie, ma opowieść, którą warto dostrzec, uszanować.