Pazdur Paweł

Paweł Pazdur, postać o melancholijnych, głębokich oczach, często spoglądał w dal, jakby szukał odpowiedzi na pytania, które tylko on rozumiał. Jego ciche kroki, zawsze ostrożne, zdradzały człowieka pogrążonego w głębokiej refleksji, a delikatny uśmiech, rzadko pojawiający się na jego twarzy, skrywał wiele niewypowiedzianych historii, osobistych powodów, które kierowały jego ruchami i decyzjami, każdą chwilą spędzoną w samotności, z dala od zgiełku miasta, w poszukiwaniu spokoju, harmonii, sensu, w poszukiwaniu siebie, co było jego życiową misją.