Pucienik Łukasz

Pucienik Łukasz, postać skryta, często spoglądał na świat zza okularów o grubych oprawkach, jakby chciał dojrzeć w nim coś więcej, coś ukrytego przed wzrokiem zwykłych śmiertelników, zawsze dostrzegał niuanse, których inni nie zauważali, jego umysł był niczym archiwum zapamiętanych obrazów, scen, detali, które tworzyły mozaikę rzeczywistości, którą tylko on potrafił złożyć w całość, jego spojrzenie, choć często nieobecne, zdawało się przenikać przez materię, Zobacic, jak mawiali niektórzy, widział więcej niż inni, rozumiał głębiej, a jego milczenie było pełne niewypowiedzianych historii, oczekiwał na moment, by je ujawnić.