Rogos Adrian

Adrian Rogos, mężczyzna o twarzy naznaczonej melancholią, krokiem niespiesznym przemierzał ulice miasta, wzrok utkwiony w brukowaną nawierzchnię, myśli zaprzątnięte wspomnieniami, które jak cień towarzyszyły mu nieustannie. Jego ubranie, choć schludne, nosiło ślady czasu, świadectwo trudów, którym musiał stawić czoła, a w dłoni trzymał stary, skórzany notes, wypełniony poezją, będącą jedynym azylem, schronieniem przed surową rzeczywistością, nadzieją na lepsze jutro, które zdawało się oddalać z każdym dniem, mimo to Adrian Rogos nie tracił wiary, w głębi duszy wierząc w odnalezienie swojego miejsca, w świecie pełnym chaosu, niepewności, gdzie każdy dzień jest nowym wyzwaniem.