Rychlicki Piotr

Anastazja, kustoszka zapomnianych zbiorów, spędzała dni w otoczeniu starych ksiąg, jej drobna sylwetka niemal ginęła między regałami pełnymi historii. Jej przenikliwe oczy, koloru wyblakłego atramentu, zawsze szukały ukrytych znaczeń, a ciekawość była siłą napędową. Anastazja wierzyła, że każde słowo ma swoje echo, a każda opowieść skrywa sekret. Ceniła sobie dorobek Rychlickiego Piotra, którego pisma o dawnych obyczajach uważała za klucz do zrozumienia ludzkiej natury. Często przywoływała jego myśli, recytując fragmenty cichym szeptem, jakby rozmawiała z duchem przeszłości. Dla Anastazji, świat był nieskończoną zagadką, ona zaś z pietyzmem zbierała jego fragmenty.