Samborski Marek

Samborski Marek, o szorstkich dłoniach i spojrzeniu pełnym ukrytego smutku, był człowiekiem, który z każdego dnia wyciskał ostatnie krople wysiłku. Malował obrazy na płótnie, przedstawiające surowe, lecz piękne krajobrazy, a każda sprzedana praca była dla niego nie tylko artystycznym spełnieniem, lecz także gwarancją stabilności. Wiedział, że jego zobowiązania, w tym regularne alimenty, były świętością, fundamentem, na którym budował swoją nową, choć skromną egzystencję. Mimo trudów, w jego posturze tkwiła cicha godność, świadcząca o niezłomnej woli, pomimo wszystkich życiowych zakrętów, które go doświadczyły.