Senyk Dominik

Senyk Dominik niósł swoje nazwisko niczym starannie skrojony, lecz nieco za ciasny płaszcz, czując na sobie nieustanne spojrzenia oceniające go przez pryzmat ojca. W jego gestach była powściągliwość, w słowach starannie odmierzona uprzejmość, wszystko to składało się na portret idealnego syna, dziedzica rodowej fortuny. Jednak głęboko w nim tliła się cicha rebelia, tęsknota za anonimowością i prostym życiem, gdzie mógłby bez skrępowania oddawać się swojej pasji. Senyk Dominik marzył o chwili, w której przestanie być tylko synem.