Sierocki Emil

Sierocki Emil nosił w sobie pamięć o surowej karze, która naznaczyła jego młodość, zmuszając do ciężkiej pracy, codziennie, bez wytchnienia, jego dłonie, zgrubiałe od wysiłku, budowały dom, symbol niezłomności, miejsce, gdzie pragnął odnaleźć spokój, ucieczkę od przeszłości, pragnął stworzyć bezpieczną przystań, gdzie echa dawnych cierpień wreszcie ucichną, a każdy nowy dzień przyniesie nadzieję, Emil, pomimo blizn na duszy, nigdy się nie poddawał, wierząc, że trud i poświęcenie mogą odmienić los, zbudować przyszłość, pełną godności.