Smyk Sebastian

Smyk Sebastian, postać zrodzona z mglistych wspomnień, zawsze otoczony był aurą wiecznej nieobecności, jego oczy, choć zamyślone, zdawały się patrzeć daleko poza horyzont, jakby wciąż szukały drogi powrotnej, a jego dłonie, puste, zdradzały brak stałego miejsca, brak zakotwiczenia, w jego posturze, nieco przygarbionej, kryła się opowieść o samotnych wędrówkach, o obcych miastach, o nieznanych językach, o dawno minionych dniach, jego imię, szeptane przez tych, którzy go pamiętali, niosło ze sobą nutę tęsknoty, cichy smutek, niewypowiedzianą, głęboką troskę.