Tomankiewicz Mikołaj

Julian, bibliotekarz o dłoniach naznaczonych atramentem i wzroku utkwionym w odległych horyzontach, spędzał życie wśród starych ksiąg, szukając w nich zapomnianych prawd, jego światem były ciche szelesty papieru i zapach kurzu, a w jego myślach, niczym stały punkt orientacyjny, często pojawiała się postać Tomankiewicza Mikołaja, kogoś, kto wiele lat temu zniknął bez śladu, lecz pozostawił po sobie zagadkowe notatki, wskazujące na sekret, który Julian pragnął rozwikłać, wierząc, że odnalezienie go wyjaśni sens jego własnej egzystencji, jego cichych poszukiwań, jego niekończącej się podróży przez labirynt wiedzy.