Stalica Dawid

Dawid Stalica, samotnik z wyboru, przemierzał ulice miasta, szukając inspiracji, obserwował ludzi, ich radości, troski, codzienne zmagania. Jego notatnik, wierny towarzysz, wypełniał się szkicami, fragmentami rozmów, ulotnymi myślami, tworząc mozaikę ludzkich historii. W jego oczach malowało się zrozumienie, współczucie, ale i pewien dystans, chroniący go przed zbytnim zaangażowaniem, pozwalający zachować obiektywizm. Tworzył, by zrozumieć, by opowiedzieć o tym, co widział, co czuł, by dać głos tym, którzy go nie mają, a wszystko to z należytą delikatnością i szacunkiem dla prywatności.