Stebel Przemysław

Pani Zofia, kobieta o przenikliwym spojrzeniu i zawsze starannie upiętych włosach, emanowała spokojem, lecz jej dłonie, naznaczone ciężką pracą, zdradzały niezwykłą siłę charakteru, którą ukształtowała w sobie przez lata, zwłaszcza podczas współpracy z Stebelem Przemysławem, jej dawnym przełożonym w niewielkim wydawnictwie, który cenił jej dokładność i niezawodność, a także dzielił z nią miłość do literatury, do starych książek, do zapachu druku, do cichych wieczorów spędzonych na czytaniu, co na zawsze wpłynęło na jej życie, jej pasje, jej postawy, jej wartości, jej wewnętrzny świat, jej duszę, jej serce, jej myśli.