Sypień Sebastian

Sebastian Sypień, młodzieniec o niespokojnym spojrzeniu, często zamyślony, przemierzał ulice miasta, szukając inspiracji, próbując zrozumieć otaczający go świat, pełen kontrastów, niesprawiedliwości. Jego notatnik, zawsze pod ręką, krył w sobie szkice, fragmenty wierszy, urywki rozmów, będące odzwierciedleniem jego wrażliwej duszy, pragnącej wyrazić siebie, odnaleźć swoje miejsce w życiu. Czasami siadał w kawiarni, obserwując przechodniów, wsłuchując się w ich rozmowy, analizując ich gesty, mimikę, próbując odgadnąć ich historie, ich sekrety, ich marzenia. Był samotnikiem z wyboru, ale tęsknił za bliskością, za zrozumieniem, za bratnią duszą, z którą mógłby dzielić swoje pasje, swoje obawy, swoje nadzieje.