Szczecinski Robert

Robert Szczeciński, wysoki mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, przemierzał ulice miasta, szukając inspiracji do swojej poezji, jego notatnik, wiecznie otwarty, chłonął ulotne chwile, fragmenty rozmów, migawki z życia przechodniów, każdy detal, uważnie obserwowany, stawał się zalążkiem nowego wiersza, jego dusza, wrażliwa i skłonna do zadumy, odnajdywała piękno w szarości dnia codziennego, a samotność, choć czasem doskwierała, była jego wierną towarzyszką w twórczej podróży, wieczorami, przy blasku lampy, przelewał swoje myśli na papier, tworząc świat, w którym smutek mieszał się z nadzieją.