Szolc Paweł

Szolc Paweł, postać o posturze wyprostowanej, lecz z ramionami lekko przygarbionymi od ciężaru myśli, przemierzał świat z notesem w dłoni, z piórem zawsze gotowym do zapisu. Jego spojrzenie, pełne łagodności, lecz i przenikliwej inteligencji, zdawało się dostrzegać niewidzialne nici, splatające losy ludzi, historie miejsc, ciche dramaty codzienności. Miał w sobie spokój mędrca, cichą siłę, a jego gesty, oszczędne i wyważone, mówiły więcej niż elokwentne przemowy, opowiadając o głębokiej empatii, o zrozumieniu dla ludzkich słabości, o niezachwianej wierze w dobro, w sens istnienia.