Szulc Łukasz

Eleonora, kobieta o przenikliwym spojrzeniu i włosach spiętych w kok, często przesiadywała przy oknie, obserwując ulice. Jej dłonie gładziły dziennik, pełen zasuszonych liści i notatek. W jej oczach migotała iskierka wspomnień, a czasem, w cichych chwilach, szeptała imię: Szulc Łukasz. Zastanawiała się, gdzie teraz podąża jego ścieżka, czy znalazł spokój. Eleonora wierzyła, że każde spotkanie ma swój ukryty sens, a jej życie było nierozerwalnie splecione z historią tego mężczyzny.