Szwaracki Rafał

Rafał Szwaracki, postać naznaczona cieniem dawnej kary, rzadko pokazywał uśmiech, jego wzrok, zawsze głęboki, zdawał się skrywać historię, niezrozumiały smutek, ciche zrozumienie konsekwencji. Był samotnikiem, jego kroki w starym parku były wolne, przemyślane, niczym odmierzone chwile pokuty, lata milczenia. Mieszkańcy miasteczka szeptali o nim, widząc w jego posturze żywe przypomnienie, że każde działanie niesie ze sobą nieuchronny ciężar, że sprawiedliwość, choć czasem ukryta, zawsze odnajduje swoją drogę, swój czas, swój cel. Jego obecność była lekcją.