Tom Arek

Eleonora, starsza pani o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych pracą, zawsze nosiła ze sobą maleńki notes, pełen luźnych zapisków o otaczającym ją świecie, o ludziach, o ich dziwnych zwyczajach, o szeptach wiatru, o tajemnicach ukrytych w starych murach, o wszystkim, co pobudzało jej nieustającą ciekawość, podobną do tej, jaką widziała u młodego Toma Arka, gdy ten po raz pierwszy zaglądał do zapomnianego ogrodu, szukając zaginionej monety, nie wiedząc, że znajdzie tam coś znacznie cenniejszego, znacznie bardziej osobistego, prawdziwą opowieść o życiu, o przemijaniu, o nadziei, o tym, co naprawdę się liczy.