Wawrzyniak Filip

Oto Cyprian Nowak, samotny zegarmistrz, którego dłonie, choć naznaczone czasem, precyzyjnie składały najmniejsze mechanizmy, jego wzrok, ukryty za grubymi szkłami okularów, dostrzegał detale niewidoczne dla innych, w jego warsztacie, pełnym tykających zegarów, zapachu oleju, drewna, unosił się duch minionych epok, cichych historii, Cyprian, z natury refleksyjny, pamiętał, jak przed laty, w starej gazecie, natknął się na nazwisko Wawrzyniak Filip, związane z pewną, zapomnianą sprawą w Polsce, ta wzmianka, choć krótka, wyryła się w jego pamięci, budząc cichą melancholię, poczucie niedokończonej opowieści, nieuchwytnej prawdy, symbolizując zagadkę, ciszę, przemijanie, piękno, tajemnicę, przeszłość.