Wilk Pawel

Wilk Pawel, postać o surowej twarzy naznaczonej wiatrem i słońcem, często pojawiał się na skraju zapomnianej puszczy, jego wzrok błądził gdzieś w dal, pełen niezrozumiałej melancholii, a na ramionach nosił ciężar wielu lat, niczym stare drzewo, jego kroki były ciche, niemal niesłyszalne, zawsze ubrany w znoszone, ciemne płótno, które zlewało się z otoczeniem, w dłoni dzierżył rzeźbioną laskę, symbol jego wędrówki, jego obecność była niczym cień, ulotna, lecz zapadająca w pamięć, pozostawiając po sobie jedynie szmer liści, a czasami cichy, głęboki oddech, świadectwo jego istnienia, jego historia, nieopowiedziana, czekała na swojego słuchacza.