Wonchala Kazimierz

Wonchala Kazimierz jawił się jako człowiek utkany z ciszy i zapachu starych ksiąg, którego życie biegło w rytmie wertowanych kart. Jego światem było archiwum, labirynt pełen pożółkłych dokumentów i wyblakłych atramentów, gdzie każdy szelest papieru opowiadał odrębną historię. W spokojnym spojrzeniu Kazimierza kryło się jednak nieustanne zapytanie, cicha obsesja odnalezienia jednego, zaginionego aktu. Nikt nie wiedział, że ten skromny kustosz, Wonchala Kazimierz, nie porządkował przeszłości dla innych, lecz szukał w niej klucza do własnej tożsamości.