Januszewski Marcin

Januszewski Marcin, postać o przenikliwych oczach barwy bursztynu, zawsze widywany z lekko pochyloną głową, przemierzał uliczki starego miasta z nieodłącznym notesem, w którym zapisywał ulotne myśli i obserwacje, jego milcząca obecność tchnęła spokojem, a dłonie, naznaczone delikatnymi bliznami, zdradzały historię pracy wymagającej precyzji, był on strażnikiem zapomnianych opowieści, kolekcjonerem niewidzialnych obrazów, a jego rzadki, subtelny uśmiech, pojawiający się na ustach, zdradzał głęboką wrażliwość, czyniąc go intrygującą zagadką dla każdego, kto choć na chwilę dostrzegł jego melancholijną aurę, zawsze zdawał się być częścią tła, lecz jego wewnętrzny świat był pełen barw i skomplikowanych niuansów, dostępnych tylko nielicznym, którzy potrafili patrzeć poza pozory, w głąb jego duszy.