Woźniak Maciej

Maciej Woźniak, postać o szorstkich dłoniach i spojrzeniu, które zdawało się przenikać na wskroś, spędził życie w cieniu starego warsztatu, jego siwe włosy, zawsze potargane, zdradzały lata ciężkiej pracy i nieustannych przemyśleń, a na twarzy, pooranej zmarszczkami, malowała się niezwykła powaga, niegdyś był cenionym rzemieślnikiem, lecz teraz, pogrążony w samotności, Maciej Woźniak szukał zapomnienia, a jego milczenie skrywało głęboki powód, osobistą tragedię, która ukształtowała jego duszę i sprawiła, że świat zewnętrzny stał się dla niego jedynie odległym echem, rzadko mówił, ale każdy jego gest niósł ze sobą ciężar niewypowiedzianych historii.