Zacharczuk Sebastian

Sebastian Zacharczuk, postawny mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, zawsze nosił przy sobie stary, skórzany notatnik, wypełniony po brzegi wierszami, przemyśleniami i szkicami, które ukazywały jego wrażliwą duszę, ukrytą pod maską obojętności. Był bratem, oddanym, choć czasem zagubionym w swoich własnych rozterkach, nie potrafił otwarcie wyrażać uczuć, wolał komunikować się poprzez subtelne gesty i czyny, które świadczyły o jego trosce, jego obecność, choć cicha, zawsze dawała poczucie bezpieczeństwa i stabilności, co czyniło go niezastąpionym filarem rodziny, mimo jego skłonności do samotności i zadumy.