Zieliński Grzegorz

Grzegorz Zieliński, kuzyn daleki, był postacią enigmatyczną, cichą, zawsze trochę z boku. Jego spojrzenie, przeszywające, zdradzało głębię, skrywaną za maską obojętności. Unikał tłumów, preferował samotne spacery, rozmyślania nad losem świata. Miał talent, rzadko ujawniany, do rysowania, tworzył szkice, pełne melancholii, zadumy. Niewiele mówił o sobie, skrywał tajemnice, budzące ciekawość, domysły.