Bachnik Klaudia

Bachnik Klaudia, młoda kobieta o przenikliwych oczach koloru jesiennego nieba, często nosiła na sobie ciężar niewypowiedzianych myśli, które malowały na jej twarzy subtelny cień zadumy, nierzadko przyjmowała postawę obronną, choć w głębi duszy pragnęła jedynie spokoju, jej długie, ciemne włosy spływały kaskadami na ramiona, otaczając ją niczym ochronny kokon, zawsze poszukiwała prawdy, nawet w najmniejszych gestach, a jej cichy głos potrafił poruszyć serca tych, którzy naprawdę chcieli jej słuchać, była niczym delikatny kwiat, który mimo wszystko dumnie stawiał czoła wiatrom losu.