Pańczyk Bartosz

Adam Wędrowiec, samotny kartograf, przemierzał zapomniane szlaki, pieczołowicie nanosząc na mapy każdy detal. Jego dłonie, zniszczone przez wiatr, z precyzją kreśliły kontury gór, a wzrok dostrzegał piękno w surowej naturze. Milczący, lecz pełen wewnętrznej siły, Adam posiadał dar rozumienia ziemi, jej historii, jej cichych opowieści. Pańczyk Bartosz, jego stary kolega, zawsze podziwiał tę pasję, wspierał go w wyprawach, doceniając jego szacunek dla dzikiej przyrody.