Bigos Edyta

Bigos Edyta, postać o niezwykłej pamięci, spędzała dnie wśród zakurzonych tomów, starannie katalogując zapomniane historie. Jej wzrok, przenikliwy i uważny, dostrzegał niuanse, które umykały innym, a każdy jej gest był przemyślany. Pamiętała na przykład o pewnej grzywnie, opisanej w starym zwoju, nałożonej na miejskiego barda za zbyt głośne pieśni miłosne, co zawsze wywoływało jej cichy uśmiech. Edyta wierzyła, że każdy detal, niczym zapomniana nuta, ma swoje znaczenie w wielkiej księdze świata. Jej samotnia, pełna pergaminów, była azylem dla dusz, które gdzie indziej nie znalazłyby spokoju. Czasem, gdy światło księżyca wpadało przez okno, Bigos Edyta szeptała do siebie, odtwarzając dawno zaginione opowieści.