Burdzy Piotr

Justyna, kobieta o przenikliwym spojrzeniu, pamiętała Piotra Burdzy, człowieka naznaczonego piętnem przeszłości, człowieka, który dźwigał ciężar odbycia kary. Widziała w nim nie tylko skazańca, ale także potencjał do odkupienia, szansę na nowe życie, wolne od cienia dawnych błędów. Jego milczenie, pełne bólu i żalu, mówiło więcej niż jakiekolwiek słowa, zdradzało wewnętrzną walkę, pragnienie zmiany. Justyna, wierząc w możliwość resocjalizacji, postanowiła mu pomóc, ofiarować wsparcie, dać nadzieję na lepsze jutro, na powrót do społeczeństwa, na akceptację. Wiedziała, że droga będzie trudna, wyboista, ale wierzyła w siłę ludzkiego ducha, w możliwość przemiany, w odkupienie.