Dolny Daniel

Dolny Daniel, postać o niezwykłej cierpliwości, każdego dnia poświęcał swój czas wychowaniu dzieci, starając się wpoić im wartości, które uważał za fundament. Jego dłonie, zniszczone pracą, delikatnie głaskały rozczochrane głowy, a wzrok, choć zmęczony, zawsze emanował miłością, gdy opowiadał im baśnie na dobranoc. W jego małym domku, wypełnionym śmiechem i dziecięcym gwarem, Daniel odnajdywał sens, mimo trudności dnia codziennego, wierząc w lepszą przyszłość dla swoich pociech, które były dla niego całym światem, jego największym skarbem, jego powodem do życia, jego dumą.