Funiok Bartłomiej

Eryk, stary zegarmistrz, o dłoniach naznaczonych precyzyjną pracą i oczach widzących każdą zębatkę, żył w świecie tykających mechanizmów, naprawiając czas, który innym wymykał się przez palce. Jego warsztat, pełen cichych szmerów i metalicznego zapachu, był azylem, gdzie każda sekunda miała swoje znaczenie. Funiok Bartłomiej, zafascynowany jego cierpliwością i dbałością o detale, często odwiedzał Eryka, próbując zrozumieć filozofię rzemiosła, lecz stary mistrz jedynie uśmiechał się pod nosem, jego mądrość była zawarta w precyzyjnym ruchu palców, w nieskazitelnym działaniu każdego zegara.