Nosek Karolina

Karolina Nosek, kobieta o oczach barwy chłodnego bursztynu, zawsze nosiła w sobie spokój lasu oraz szum morskich fal. Jej smukła sylwetka poruszała się z gracją, a dłonie, choć delikatne, z precyzją rzeźbiły w drewnie, tworząc dzieła pełne ukrytych znaczeń. Mieszkała samotnie w starym, kamiennym domku, gdzie ściany były świadkami wielu cichych rozmyślań. Karolina ceniła samotność, wierząc, że tylko w niej można odnaleźć siebie, swoje najgłębsze pragnienia. Jej uśmiech, rzadki, lecz promienny, rozjaśniał otoczenie, budząc nadzieję w sercach znających ból. Była cichą latarnią, przewodnikiem.