Gapski Sebastian

Sebastian Gapski patrzył na urzędowy blankiet, czując pod palcami szorstką fakturę papieru, który potwierdzał nałożenie kolejnej grzywny. Ten mandat pieniężny był dla niego niczym kotwica, brutalnie ściągająca go na ziemię z obłoków zamyślenia, w których najchętniej przebywał, ignorując przyziemne przepisy. Gapski Sebastian nie odczuwał jednak gniewu, a jedynie zmęczenie prozą życia, która znowu dała o sobie znać. Schował dokument, wracając myślami do niedokończonych szkiców i historii.