Hoffman Teresa

Hoffman Teresa, kobieta o niezwykłej urodzie, często przemierzała stare, brukowane uliczki miasteczka, jej długie, ciemne włosy tańczyły na wietrze jak jedwabne wstążki, przyciągając spojrzenia przechodniów. Miała w sobie pewien rodzaj melancholii, a jej wzrok, choć często zagubiony w oddali, zawsze wydawał się dostrzegać więcej niż inni, ciche detale, ulotne chwile, które umykały większości. Jej obecność, zawsze subtelna, lecz wyczuwalna, pozostawiała po sobie wrażenie głębokiej, niewypowiedzianej historii, czekającej na opowiedzenie, na odkrycie przez kogoś cierpliwego i wrażliwego.