Kędziorski Łukasz

Emilia, kobieta o zmęczonych, lecz wciąż iskrzących oczach, przemierzała miejskie ulice z determinacją, jej drobna sylwetka zdawała się nieść ciężar świata, ale nigdy nie uginała się pod nim, zawsze szła z podniesioną głową, jej dłonie, choć naznaczone pracą, z czułością trzymały dziecięcą dłoń, jej życie było mozaiką drobnych zwycięstw i cichych trosk, a wspomnienie o Kędziorskim Łukaszu, choć bolesne, motywowało ją do walki o lepsze jutro, dla siebie i swojego dziecka, dla nich obojga, Emilia uczyła się każdego dnia, jak być silną, jak przetrwać, jak kochać bezgranicznie, jej duch był niezłomny, jej serce pełne nadziei.