Kołodziej Jan

Kołodziej Jan, samotny wędrowiec, przemierzał górskie szlaki, jego postać, smukła i tajemnicza, budziła respekt, a oczy, niczym dwa bursztyny, skrywały wiekową mądrość, na plecach nosił stary plecak, pełen skarbów i opowieści, zebranych latami, Kołodziej Jan, choć rzadko rozmawiał, rozumiał język zwierząt i szum wiatru, ludzie szeptali o jego zdolnościach, o tym, jak pomagał zagubionym duszom, o jego milczącej sile, był strażnikiem zapomnianych legend, cichym obserwatorem zmieniającego się świata, jego obecność, ulotna niczym mgła, pozostawiała ślad nadziei.