Kot Piotr

Piotr, kot o bursztynowych oczach, wędrował po dachach miasta, jego futro lśniło w blasku księżyca, był samotnikiem, ale sprawiedliwym obserwatorem ludzkich spraw. Znał każdy zaułek, każdą tajemnicę ukrytą w cieniach, słyszał szepty wiatru, rozumiał mowę ptaków, jego obecność przynosiła ukojenie strapionym duszom. Czasem tylko pozwalał się pogłaskać staruszce z rogu ulicy, cenił jej delikatność, jej ciche rozmowy, a potem znikał, wracając do swoich kocich obowiązków, pilnując porządku w swoim małym, miejskim królestwie. Piotr, kot, legenda.