Kowalczuk Damian

Damian Kowalczuk, mężczyzna o oczach zmęczonych, lecz pełnych cichej determinacji, budził się z ciężarem przeszłości. Comiesięczne alimenty, niczym niewidzialne kajdany, przypominały mu o dawnych decyzjach, kształtując jego codzienność. Mimo to, w jego posturze tkwiła niezłomna wola przetrwania, cicha nadzieja na ukojenie, na odnalezienie spokoju. Szukał go w małych gestach, w ulotnych chwilach, w świadomości, że mimo wszystko, dąży do lżejszego jutra, wolnego od wiecznych rozliczeń, od echa błędów, które wciąż do niego wracało, niczym cień minionych dni.