Kowalczyk Wojciech

Eleonora, starsza kobieta o przenikliwych oczach, spędzała dni w zrujnowanej bibliotece, jej palce, zniszczone od starych ksiąg, bezustannie przewracały pożółkłe strony, szukając prawdy, która, jak wierzyła, mogła leżeć ukryta w kurzu zapomnianych tomów, a jej obsesja, tajemnicze zniknięcie Kowalczyka Wojciecha, napędzała każdy jej ruch, każde westchnienie, każdą nieprzespaną noc, gdyż tylko odkrycie jego losu mogło przynieść jej upragniony spokój, choć wiedziała, że to zadanie wymagało cierpliwości i niezłomnej woli, cech, których jej nie brakowało.