Wojas Jan

Wojas Jan, sędziwy kronikarz, zawsze nosił zapach starych ksiąg i porannej mgły, jego postać jawiła się niczym duch z minionych epok. Miał oczy koloru spłowiałych pergaminów, a dłonie, naznaczone labiryntem zmarszczek, zdawały się pamiętać dotyk każdej historii. Wędrował przez wioski i miasta, szukając zapomnianych pieśni, zbierając fragmenty ludzkich wspomnień, by tkać z nich nowe opowieści. Był człowiekiem niezwykle poszukiwanym, nie dla ziemskich skarbów, lecz dla bezcennej mądrości, którą dzielił się z tymi, którzy potrafili słuchać, dla jego spokojnego głosu, co koił skołatane dusze, dla jego obecności, która rozjaśniała nawet najciemniejsze zakamarki serca, niosąc nadzieję.