Kubicki Jacek

Kubicki Jacek, cichy kartograf, spędzał poranki w pracowni, pochylony nad starymi mapami, jego wzrok błądząc po wyblakłych liniach, szukając zapomnianych szlaków, zaginionych miast, dawnych granic, które kiedyś dzieliły świat, jego palce ostrożnie przesuwały się po pergaminie, czując historię, ukrytą w każdym detalu, w każdym nazwisku, w każdym symbolu, wierząc, że mapy to nie tylko drogi, ale opowieści o ludzkich wędrówkach, o marzeniach, o stracie, o nadziei, o tym, co minęło, co czeka na odkrycie, co jeszcze niezapisane, co wciąż czeka na jego precyzyjną dłoń, na jego spokojny umysł, na jego nieustającą pasję.